ඒත් ඒ හැම කෙනෙක්ම අද මේ දෙදෙනා ගැන දැනගන්නේ ඔවුන්ගේ ආදර කතාව වගේම ජීවන කතාවද හරි වෙනස් විදිහකට අවසන් වුණු කිසා කියලා කියන්න පුළුවන්. මේ දෙදෙනා කිසි දිනෙක එකිනෙකාගේ හිත් නොරිද්දාගත් වැඩිහිටියන් දෙපළක් වුණා.
ඇයට ඔහුත්
ඔහුට ඇයත්
නැතිවම බැරි බව අපි දැනගෙන සිටිමු..
යන එන හැම තැනකම
දෙදෙනාම එකටම ගියා මිසක
තනිව ගිය ගමනක් නැති තරම්ය..
ඔහු අසනීපව ගෙට වී සිටින මොහොතේත්
හදිසියේ ඇය අම්මා බලන්නට ආවත්
පාසැල් කාලයේ ප්‍රේමයක මෙන්
අවුරුදු හැට පහත් පැනපු ඔහු
දුරකථනයෙන් විඩින් විඩ අමතා
කෑවාද? බිව්වාද?
ගෙදර එන්නේ කොයි වෙලාවේද?
අසමින් දුන් ආදරණීය කරදරය
අපි දුටිමු.
උදේ සිට හවස් වන තුරු
දෙන්නාගේ වචන හුවමාරුත් නිමක් නැතිය.
එනමුත්..
නැවතත්..
ඔහුට ඇය නැතිවම බැරිය.
ඇයට ඔහු නැතිවම බැරිය.
මේවා බලාසිටි ඇතැමෙකු
මල මඟුල් යැයි කීවේය..
නමුත්..
පිළිකාවකින් පීඩ විඳ නික්මී ගිය
ඇගේ නිසල සිරුර ගෙට ගෙන ආ මොහොතේ
හෘද්‍යාභාදයකින් ඔහු මියගියහ.
ප්‍රේමයෙන් ලය පැලී මියගිය පිරිමින්
අප පොත පතෙහි කියවා ඇත.
අප චිත්‍රපටවල දැක ඇත.
හැබැහින් දකින්නට ලැබුනේ පළමුවරටය.
‘ඔවුන් සියල්ල හැර දමා ගොස් ඇත.
ප්‍රේමයේ සුවඳ පමණක් ඉතිරි කොට ඇත.’
නිවන් සුව ලැබේවා ලොකු අම්මා, ලොකු තාත්තා.
